hallacı mansur kimdir ne demek?

Hallacı Mansur

Hallacı Mansur (tam adı: Ebû'l-Muğîs el-Hüseyin bin Mansûr el-Hallâc), 9. yüzyılın sonu ile 10. yüzyılın başlarında yaşamış, İslam dünyasının en tartışmalı sûfilerinden biridir. Tasavvuf düşüncesinde önemli bir yere sahip olmakla birlikte, şeriata aykırı görülen ifadeleri nedeniyle idam edilmiştir.

• Hayatı ve Düşünceleri: Hallacı Mansur'un hayatı ve düşünceleri hakkında pek çok farklı yorum bulunmaktadır. Bazı kaynaklara göre, o derin bir [[Aşkınlık|https://www.nedemek.page/kavramlar/aşkınlık]] ve [[Vahdet-i Vücud|https://www.nedemek.page/kavramlar/vahdet-i%20vücud]] inancına sahipti. Bu inancı, "En-el Hak" (Ben Hakk'ım) şeklindeki ünlü sözüyle dile getirmiştir.
• "En-el Hak" İfadesi: "En-el Hak" sözü, Hallacı Mansur'un öğretilerinin merkezinde yer alır. Bu ifade, Allah ile kul arasında bir birlik olduğunu, kulun Allah'ın varlığında eridiğini ifade eder. Ancak bu ifade, bazı kesimler tarafından şirk olarak değerlendirilmiştir.
• İdamı: Hallacı Mansur, "En-el Hak" ifadesi ve diğer bazı öğretileri nedeniyle dönemin İslam alimleri tarafından sapkınlıkla suçlanmış ve Bağdat'ta idam edilmiştir. İdamı, İslam dünyasında büyük yankı uyandırmış ve hala tartışılmaktadır.
• Mirası: Hallacı Mansur, tasavvuf tarihinde önemli bir figür olarak kabul edilir. Özellikle [[Aşkınlık|https://www.nedemek.page/kavramlar/aşkınlık]] ve [[Fenâfillah|https://www.nedemek.page/kavramlar/fenâfillah]] kavramlarına yaptığı vurgularla, sonraki dönemlerdeki sufi düşünürleri etkilemiştir. Ayrıca, cesareti ve inancı uğruna canını feda etmesi nedeniyle bir sembol haline gelmiştir.